Ik ga slapen...

Afgelopen week schreef ik dit knipoogje. Ik ga slapen ik ben moe, moe van al het lijden. Van de onmacht en het verlangen naar recht en gerechtigheid.  Maar ook van heimwee naar vroeger, dat je als kind het liedje zong en zo vredig kon gaan slapen omdat je de dag gewoon losliet in kinderlijk vertrouwen. Daarom dit gebed opnieuw, maar dan in mijn versie van nu, met een knipoog...